Happy ρυτίδα Day !

                     
Σε αυτά τα γενέθλια υποσχέθηκα να μη θρηνήσω άλλο ένα χρόνο χαμένης νιότης. Δεν ξέρω για σας, αλλά προσωπικά κάνω ένα μίνι απολογισμό για τα πεθαμένα κύτταρα της χρονιά που πέρασε.
                             
Υπήρξε καμία εξέλιξη ή μείναμε στα ίδια? Τα έκανα όλα κατά το δοκούν ή πάλι μετέθεσα πράγματα    για του χρόνου?
   Φέτος επηρεασμένη από τη γενικότερη σαπίλα στα πρόσωπα των ανθρώπων και την αέναη ανασφάλεια που βρίσκεται πάνω από τα κεφάλια μας, είπα να πάμε κόντρα στο ρεύμα. Δηλαδή  να γίνει απολογισμός σε ότι κερδήθηκε. Εντάξει κάποια λάθη του παρελθόντος επαναλήφθηκαν δεν λέμε και ναι κάποιες επιλογές που γίνανε ήτανε για μούντζα από τους θεατές αν παίζαμε σε ταινία. Πάντα θα συμβαίνουν αυτά όσα χρόνια και αν περάσουν νομίζω.
  Τρίπτυχο της χρονιάς είναι for sure γέλιο -χαβαλές- τρέλλα. Άνθρωποι πέρασαν αρκετοί φέρνοντας μαζί τους στιγμές γέλιου αλλά και δράματος. 

Κάποιοι μείναν, κάποιοι φύγαν, άλλους έδιωξα και άλλοι έδιωξαν.Έτσι πάνε αυτά. Σημασία έχει ότι ακόμα και μέσα από τα αρνητικά κερδίσαμε και οι δυο πλευρές πάντα. Εμπειρία και ωριμότητα το λένε οι μεγάλοι.
   Τι να σας πω.. Αυτά δεν είναι και χειροπιαστά να τα βλέπεις όπως μια πρώτη ρυτίδα ή την έλλειψη αντοχής στα ξενύχτια.

Άντε και του χρόνου με καμιά άσπρη τρίχα..
Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας και όσοι δεν με θυμηθήκατε σας κρατάω μούτρα μέχρι τη χώρα του ποτέ..


    
http://www.youtube.com/watch?v=wNx9IsAtznw

     Μια φορά ραγιάς , για πάντα ραγιάς ;

Έχουμε χούντα ; Σοβαρά μιλάς ; Πού ;

Γύρω μας βλέπουμε ανθρώπους που ζουν ελεύθεροι μέσα στην άγνοια τους και στην δυστυχία τους.

Είναι η άγνοια ευτυχία ;

Αυτό το ερώτημα προσωπικά δεν έχω καταφέρει να το απαντήσω..

Μεγάλο  πλήγμα που λέτε για τον ελληνικό λαό το αντισυνταγματικό κλείσιμο της ΕΡΤ.

Μα είμαστε σοβαροί ; Τη σημαία καίμε ακόμα ; 

Αφήστε το πανί και πιάστε το μπακαλοτέφτερο που είναι το Σύνταγμα μας σήμερα. Ας το κάψουμε τουλάχιστον να δείξουμε την πραγματική αξία που έχει για το λαό σήμερα.

Η ιστορία όμως του έθνους ,της χώρας ,της Ελλάδος ;

Σκάστε!

Ποιά ιστορία; Για ποιά Ελλάδα αγωνιζόμαστε; 

Για ποιά πατρίδα ;

Βαρέθηκα να ακούω ανιστόριτους ανθρώπους να ζητούν να υπερασπιστούν μια χώρα, την οποία την οποία δεν γνωρίζουν. Μιλάμε για μια Ακρόπολη  και τα μάρμαρα της που τα θέλουμε πίσω, την ώρα που δεν γνωρίζουμε ούτε οι μισοί , πως αυτό το κτίριο ήταν ο Παρθενώνας. Η λέξη Ακρόπολη προέρχεται από το συνδυασμό των λέξεων άκρος και πόλις και κυριολεκτικά σημαίνει πόλη στην άκρη.

Αλλά μαθαίνουμε την  ιστορία της Τουρκίας. Σουλειμάν είναι αυτός.

Τάχα είδαμε και στηρίξαμε τα γεγονότα στην Πλατεία Ταξίμ.

Οι 'απολίτιστοι' Τούρκοι εξεγέρθηκαν που λέτε. Δεν βλέπουν μόνο Φατμαγκιούλ.

Αχ.. Η ΕΡΤ και η ιστορία της..

Συμπολίτες και νεο-άνεργοι της ΕΡΤ και εμείς όταν απολυθήκαμε νιώσαμε το ίδιο. Όμως σε σχέση με εσάς δεν είχαμε τη δύναμη της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου.

Ρουθούνι δεν είχε ανοίξει ως σήμερα. Το δικό μας στις πορείες ως τώρα άνοιγε ,αλλά το παίξατε το παιχνιδάκι σας δείχνοντας τα δικά σας πλάνα που βόλευαν τα αφεντικά σας.

Δεχόμασταν στην πλειοψηφία μας αβίαστα, ότι μας λέτε την αλήθεια στις ειδήσεις σας. Φταίμε και εμείς που απορούμε τώρα για ότι συμβαίνει. Κοινοποιήσεις ενός λαού στο fb. Έτσι αγωνιζόμαστε ακόμα και τώρα, πάντα όμως στο πλευρό του συνανθρώπου.

Ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει φίλε μου Έλληνα. 

Σοκάρεσε για την έλλειψη της Eurovision από την τηλεόρασή σου. Γιατί μεταξύ μας δεν είχε και τρομερά νούμερα η ΕΡΤ, εκτός από τους αγώνες και τα κιτσαριά.

Ακόμα μια κλασική περίπτωση ελληναρά και αυτό. Αν δεν έρθει η συμφορά σπίτι μας δεν κινούμε δαχτυλάκι.

Τίποτα δεν θα κάνουμε. Θα κρατήσει και αυτό μέχρι να πάμε στις κάλπες. Εκεί θα μας αποδείξουμε για ακόμα μια φορά πόσο ραγιάδες είμαστε.

Γι'αυτό ας πιούμε και πιούμε, να ξεχάσουμε την πραγματικότητα που μας φτιάξανε αλλά διατηρούμε ακόμα. Είναι μεγάλη τέχνη να φτιάχνουμε τη δυστυχία μας μόνοι μας. Χρόνια τώρα το κάνουμε με επιτυχία.

Ας ξυπνήσουμε αποτασσόμενοι την ημιμάθειά μας, κυνηγώντας μια ουσιαστική δύναμη.

Τη δύναμη της γνώσης. Δεν μπορούν να μας την πάρουν  και είναι το μοναδικό μας όπλο αυτή την ώρα.

(Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα).

                                                                                                       Νίκος Καζαντζάκης

Dum spiro spero

Είναι κάποιες στιγμές στη ζώη κάθε ανθρώπου που νιώθει σαν σε φάκα. Η χειρότερη μορφή της ίσως είναι το ίδιο το μυαλό. Σκέψεις, σκέψεις, κοιμάσαι κι'άλλες σκέψεις.. Όνειρα.
Όνειρα! Τα είχα ξεχάσει μέρες τώρα.

Μπλοκαρισμένος/η σε προσωπικούς θεούς και δαίμονες ψάχνω ένα χέρι βοηθείας να με καθοδηγήσει, εξηγήσει, δείξει, δώσει μια ελπίδα. Κοίταξα, έψαξα, ρώτησα. Κανείς ;
Όλοι οι 20-30 μπλεγμένοι στον προσωπικό τους λαβύρινθο προσπαθούν με ανάκατα συναισθήματα να βρουν τη λύση στην δική τους εξίσωση που λέγεται ζωή.
Από πότε έγινε τόσο βαρύ φορτίο η ζωή ;
Περπατάμε αγέλαστοι νέοι φοβισμένοι για ένα αύριο αβέβαιο. Μας κόβουν τα φτερά σε κάθε ουτοπική μας σκέψη. Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς θα θυμηθώ..
Σπουδάσαμε γίναμε καλοί γιοί και κόρες. Κολλήσαμε πτυχία αλλά και όνειρα στον τοίχο, να τα κοιτάμε αναπολώντας όχι τη γνώση αλλά την ευτυχία των φοιτητικών μας χρόνων. Πλέον να μεταφράζονται όλα αυτά σαν χαρτιά, μόρια, βαθμοί και αριθμοί. Τα τελευταία δε να απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα μας. Διότι οι μισθοί μας δεν ανταποκρίνονται σε αυτή.
Το μόνο λάθος που κάνουμε είναι να απογοητευόμαστε και να αποκλίνουμε από τα θέλω μας.   Κουστουμαρισμένοι συγχρόνως κομφορμισμένοι σε κουτάκια που δεν διαλέξαμε πολλές φορές, κτίζουμε σαν σε κινούμενη άμμο. Μας έχουν πείσει πως δεν είναι. Μας έχουν φτιάξει με το πρέπει. Έτσι χρυσόνουμε ψυχαναλυτές και ψυχιάτρους να μας βρίσκουν συμπλέγματα και σύνδρομα από τη χώρα του Ποτέ.

 Και ακούμε τη γενιά των γονιών μας, γιατί αυτοί έψαξαν, ξέρουν..

 Γίνονται πολλές προσπάθειες από αλλαφροίσκιωτους για το σύστημα νέους. Κολλεκτίβες, εθελοντισμός , σύλλογοι, καταλήψεις προωθούν μια θετική πλευρά στη σαπίλα του σήμερα. Τα λεφτά δεν είναι το παν. Τα ψάχνουμε, τα κυνηγάμε και κλαίμε όταν τα χάνουμε. Δηλαδή στα 5 δευτερόλεπτα πριν φύγουμε το κυνήγι του χρήματος θα θυμόμαστε ;

Ας σπάσουμε τα δεσμά που μας έδωσαν και ας χτίσουμε την προσωπική μας ουτοπία σε κάτι δικό μας. Παίρνουμε το ρίσκο και την ευθύνη για τις επιλογές μας. Δεν έχει σωστό και λάθος.

Πρώτη λήψη βγαίνεις , δεν έχει δεύτερη..
Έχει ζεις δεν ζεις.

Υ.Γ. Θα γράψω κάτι που είδα από ένα φίλο και μου άρεσε :
       Στο τέλος , όλα θα πάνε καλά...
      Αν δεν πάνε καλα...τότε δεν είναι το τέλος.

   Θα συμπληρώσω, ότι όλοι προσπαθούμε να φτάσουμε στην αρετή της υπομονής, το είπε και ο Αριστοτέλης   άλλωστε.. Είδομεν

*dum spiro spero < ο λατινικός σύνδεσμος dum (εν όσω, όσο) το λατινικό ρήμα spiro (αναπνέω) στο πρώτο πρόσωπο, το λατινικό ρήμα spero (ελπίζω)